Herinneringen aan Florence

16 oktober 2016 - Roma, Italië

Het is vandaag een heerlijke, zonnige en warme dag in Rome. De temperatuur is zo rond de 26 graden en we maken er een rustdag van. We blijven op de camping en lummelen wat, bespreken hoe we onze reis gaan voortzetten en wat we nog in Rome willen doen. Daarover hebben we een besluit genomen. Morgen rijden we naar Genua. Voor ons een onbekende stad en dat is toch weer boeiend, nadat we Florence en Rome, steden die we al vaker hebben bezocht, hebben bewonderd.

Twee weken geleden kwamen we in Florence. In deze ' Stad van de Renaissance' hebben we 29 jaar geleden voor het laatst rondgelopen. We fietsten toen door Toscane en stonden een week op camping 'Firenze' die, net onder de Pizzale Michelangelo, op de flanken van de heuvel, lag. Je had een magnifiek uitzicht over de stad; de roodkleurige koepel van de Duomo, de Campanile van Giotto, Palazzo Vecchio en de rivier de Arno,die de stad in tweeën deelt en door de Ponte Vecchio weer met elkaar verbonden wordt.  's Avonds liepen we in de zwoele warmte over de Pizzale, waar jongeren en ouderen flaneerden en er altijd een vrolijke levendigheid heerste. Die camping is verdwenen en wij vonden een nieuwe kampeerplaats aan de Arno, vijf kilometer van het centrum. Iedere dag, van de zes die we in Florence zijn geweest, fietsten we langs de traag stromende Arno naar het historisch centrum. Een mooie tocht met zicht op de groene Toscaanse heuvels, die met pijnbomen, olijfbomen en cipressen begroeid zijn en altijd aan een gevoel van edelheid en zuiverheid appelleren.

Het historisch centrum van Florence is niet veranderd met 29 jaar geleden. Het is een geconserveerde stad. Drukker is het er zeker geworden, meer dan tien miljoen toeristen per jaar volgens de statistieken. Vroeger waren het vooral de Amerikanen die opvielen, nu zijn dat de Chinezen, Japanners en Koreanen. Ze 'overstromen' de stad en hebben een goed gevulde portemonnee. Maar ondanks de drukte was het buitengewoon plezierig om weer in deze stad te zijn.

Op een zonovergoten dag zijn we naar de Piazzale Michelangelo gefietst. De klim er naartoe was zeer pittig. Zweet op het voorhoofd en rug, hartslag naar de 180, want bepaalde stukken hadden een stijgingspercentage van plus 15 procent. Ik moest een paar keer afstappen om weer op adem te komen (ook een verschil met 29 jaar geleden) Maar eenmaal boven konden we weer genieten van dat prachtige uitzicht. Bovendien stonden er, naast een kopie van de David  drie moderne, tweekleurige marmeren zuilen van de Japanse kunstenaar Pa Keun Sun. Mooie beelden, die speelden met geschiedenis, licht en schaduw. Draaiden de hoogte in, spiraalvormig, hoekig, bolvormig en ze veranderden bij ieder ander standpunt. We hebben er aandachtigen enthousiast naar gekeken. Het plein zelf mag een opknapbeurt hebben. Het ziet er sjofel en vies uit en teveel auto's en bussen. 

Het Uffizi museum hebben we op een regenachtige dag bezocht. De Romeinse tijd is goed vertegenwoordigd, maar het summum zit 'm toch in de periode 1200-1700. Botticelli met zijn Lente en Geboorte van Venus zijn sierlijk, gracieus, kleurrijk en symbolisch, maar ook wat bedacht en afstandelijk. De afgebeelde figuren zijn dromerig en hebben geen direct contact. Caravaggio daarentegen laat je niet koud. De Medusa laat je angst voelen en Bacchus zal je verleiden. Bij het zelfportret van Rembrandt voel je de ouderdom en Titiaan heeft zo'n fijne, zachte treffende toets, zonder kitscherig te worden. Rafael schildert portretten, die een surrealistisch gevoel oproepen en Bronzino legt nauwkeurig rijkdom en karakter van personen vast in diepe, krachtige kleuren. En Michelangelo schildert de Heilige Familie op alledaagse wijze en vergeet de ondeugd niet. En op schaarse momenten dat we moesten wachten, keken we naar het plafond en werden verrast door een hemels spel van kleuren, motieven, symbolen en mythologische figuren.  Vijf uur hebben we in het Uffizi gelopen en we waren doodmoe toen we onze jassen en rugzakken uit de garderobe haalden.

De dagen daarna hebben we rondgelopen door de stad en de vele andere hoogtepunten gezien. De Perseus van Benvenuto Celline, bijvoorbeeld. We hebben geen palazzo of kerk, behalve de Santa Croce, meer bezocht. Het Uffizi zat nog vol in ons hoofd.

De vorige week maandag besloten we om naar Rome te vertrekken. Om 10 uur in de ochtend waren we op weg

Van reisblog naar fotoboek
Laat een prachtig fotoboek afdrukken van je verhalen & foto's. Al vanaf € 21,95.
reisdrukker.nl

Foto’s

2 Reacties

  1. Hanneke:
    16 oktober 2016
    Wat een heerlijke tijd maken jullie van dit Italiaans avontuur! Leuk om het een beetje met jullie te kunnen meebeleven. Al die middeleeuwse pracht die jullie zien en die zo mooi beschreven wordt..... Schitterend. En ja, Jos, je bent geen 30 meer, dus kost het echt wel meer inspanning om bergje op te fietsen...... Het mooie uitzicht heb je met zweetdruppels betaalt!
  2. Dineke:
    17 oktober 2016
    Jullie prikkelen enorm om ook weer eens naar Italie te gaan.
    Dank voor het mooie verhaal.
    Liefs
    Dineke